« مُعِینٍ أَسْتَوْدِعُ اللَّهَ دِینَکَ‏ وَ دُنْیَاکَ‏ وَ أَسْأَلُهُ خَیْرَ الْقَضَاءِ لَکَ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ وَ السَّلَامُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَهُ اللَّهُ.»^[۶۱۰] ، «اللهم احفظ حسنا و حسینا »^[۶۱۱].
۳‚۱‚۱‚۴‚۳. حضرت مهدی ( عجل الله تعالی فرجه الشریف)
« اللَّهُمَّ فَاجْعَلْ بَعْثَهُ خُرُوجاً مِنَ‏ الْغُمَّهِ وَ اجْمَعْ بِهِ شَمْلَ الْأُمَّهِ »^[۶۱۲]
۴‚۱‚۱‚۴‚۳.محمد حنفیه
« أسألُ اللَّهَ أن یُلْهِمَکَ‏ الشُّکرَ والرُّشْدَ، ویُقَوِّیکَ على العَمَلِ بِکُلِّ خَیْرٍ، ویَصرِفُ عَنْکَ کُلَّ مَحْذورٍ بِرَحمَتِهِ»^[۶۱۳].
۲‚۱‚۴‚۳. اصحاب حضرت
۱‚۲‚۱‚۴‚۳.مالک اشتر
عَنْ صَعْصَعَهَ بْنِ صُوحَانَ قَالَ‏: فَلَمَّا بَلَغَ عَلِیّاً ع مَوْتُ الْأَشْتَرِ قَالَ:
«إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ‏ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ‏ اللَّهُمَّ إِنِّی أَحْتَسِبُهُ عِنْدَکَ‏ فَإِنَ‏ مَوْتَهُ‏ مِنْ مَصَائِبِ الدَّهْرِ فَرَحِمَ اللَّهُ مَالِکاً فَقَدْ وَفَى بِعَهْدِهِ وَ قَضى‏ نَحْبَهُ‏ وَ لَقِیَ رَبَّهُ‏ مَعَ أَنَّا قَدْ وَطَّنَّا أَنْفُسَنَا عَلَى أَنْ نَصْبِرَ عَلَى کُلِّ مُصِیبَهٍ بَعْدَ مُصَابِنَا بِرَسُولِ اللَّهِ ص فَإِنَّهَا أَعْظَمُ الْمَصَائِبِ»^[۶۱۴].
۲‚۲‚۱‚۴‚۳.خباب ابن ارت
«یَرْحَمُ‏ اللَّهُ‏ خَبَّابَ‏ بْنَ الْأَرَتِّ فَلَقَدْ أَسْلَمَ رَاغِباً وَ هَاجَرَ طَائِعاً وَ [عَاشَ مُجَاهِداً طُوبَى لِمَنْ ذَکَرَ الْمَعَادَ وَ عَمِلَ لِلْحِسَابِ وَ قَنِعَ بِالْکَفَافِ وَ رَضِیَ عَنِ اللَّهِ‏] قَنِعَ بِالْکَفَافِ وَ رَضِیَ عَنِ اللَّهِ وَ عَاشَ مُجَاهِدا.»^[۶۱۵]، ««رَحِمَ‏ اللَّهُ‏ خَبَّاباً قَدْ أَسْلَمَ رَاغِباً وَ هَاجَرَ طَائِعاً وَ عَاشَ مُجَاهِداً وَ ابْتُلِیَ فِی جَسَدِهِ أَحْوَالًا وَ لَنْ یُضِیعَ اللَّهُ‏ أَجْرَ مَنْ أَحْسَنَ عَمَلًا»^[۶۱۶]
۳‚۲‚۱‚۴‚۳.محمد ابن ابی بکر
عَنْ مَالِکِ بْنِ الْجَوْنِ الْحَضْرَمِیِ‏ أَنَّ عَلِیّاً ع قَالَ‏:
«رَحِمَ اللَّهُ مُحَمَّداً کَانَ غُلَاماً حَدَثاً»^[۶۱۷].
۴‚۲‚۱‚۴‚۳.راهبی که در جنگ صفین به حضرت پیوست
« الرَّاهِبُ مَعَهُ وَ کَانَ فِیمَا ذَکَرُوا یَتَغَدَّى مَعَ عَلِیٍّ وَ یَتَعَشَّى حَتَّى أُصِیبَ یَوْمَ صِفِّینَ فَلَمَّا خَرَجَ النَّاسُ یَدْفِنُونَ قَتْلَاهُمْ قَالَ عَلِیٌّ اطْلُبُوهُ فَلَمَّا وَجَدُوهُ صَلَّى عَلَیْهِ وَ دَفَنَهُ وَ قَالَ:
«هَذَا مِنَّا أَهْلَ الْبَیْتِ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُ مِرَاراً.»^[۶۱۸]
۳‚۱‚۴‚۳.عام
۱‚۳‚۱‚۴‚۳.شیعیان حضرت
« اللَّهُمَّ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ نَبِیِّکَ إِلَّا مَا غَفَرْتَ‏ لِلْمُذْنِبِینَ‏ مِنْ شِیعَتِی»^[۶۱۹] ، «اللَّهُمَّ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَ رَسُولِکَ اغْفِرْ لِلْخَاطِئِینَ‏ مِنْ‏ شِیعَتِی. »^[۶۲۰]
۲‚۳‚۱‚۴‚۳.مومنین و مومنات
پدران و مادران، درگذشتگان، زنده گان ( در انتهای ادعیه نقل شده برای سی روز یک ماه به چشم می خورد).

۲‚۴‚۳.دعای منفی
۱‚۲‚۴‚۳.لعن ( تقاضای دفع منفعت)
لعن در لغت به معناى خوار کردن ، راندن و دور کردن از روى خشم و غضب ، و در علم اخلاق ، به معناى طلب و درخواست دور شدن شخص از رحمت خداوند است . وقتى انسان ، شخصى را لعن مى کند، مى خواهد که او از درگاه لطف و رحمت خداوند دور شود و ملعون به کسى گفته مى شود که از رحمت خداوند به دور است ؛ البته لعن از سوى خداوند به این معنا است که کسى را از درگاه رحمت خویش دور سازد که در آخرت به صورت عقوبت و کیفر نمایان مى دفع منفعت، لعن است. «اَللّهُمَّ العَن فُلان»؛ یعنی خدایا این را از رحمت خود دور کن. یعنی رحمتت را به او نرسان، به این دفع منفعت می‏گویند. و در ادعیه حضرت می بینیم : معاویه، عمر بن عاص، بُسر ابن ارطاه و …لعن فرموده اند با واژه « لعن»، حضرت على (علیه السلام ) در قنوت نمازش معاویه ، عمروعاص ، ابوموسى اشعرى و ابواعور سلمى را لعنت مى کرد^[۶۲۱] ، امیر مؤ منان على (علیه السلام ) درباره چارپایان فرمود:
«لَا تَضْرِبُوا الْوُجُوهَ وَ لَا تَلْعَنُوهَا فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَعَنَ لَاعِنَهَا وَ فِی خَبَرٍ آخَرَ لَا تُقَبِّحُوا الْوُجُوه‏»^[۶۲۲]: به صورت آن ها شلاق نزنید و آن ها را لعن نکنید؛ زیرا خداوند لعن کننده حیوانات را لعنت مى کند.
« عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع لَا تَضْرِبُوا الدَّوَابَّ عَلَى وُجُوهِهَا فَإِنَّهَا تُسَبِّحُ بِحَمْدِ رَبِّهَا وَ فِی حَدِیثٍ آخَرَ لَا تَسِمُوهَا فِی وُجُوهِهَا»^[۶۲۳]
۱‚۱‚۲‚۴‚۳.لعن معاویه و ..:
کَانَ عَلِیٌّ ع إِذَا صَلَّى الْغَدَاهَ وَ الْمَغْرِبَ وَ فَرَغَ مِنَ الصَّلَاهِ یَقُولُ‏:
«اللَّهُمَّ الْعَنْ مُعَاوِیَهَ وَ عَمْراً وَ أَبَا مُوسَى‏ وَ حَبِیبَ بْنَ مَسْلَمَهَ وَ الضَّحَّاکَ بْنَ‏ قَیْسٍ‏ وَ الْوَلِیدَ بْنَ عُقْبَهَ وَ عَبْدَ الرَّحْمَنِ بْنَ خَالِدِ بْنِ الْوَلِیدِ»^[۶۲۴]
۲‚۲‚۴‚۳.نفرین ( تقاضای جلب ضرر)
شود اما «نفرین» به معناى درخواست هر گونه بدى و شر از خداوند براى دیگران است ؛ حال چه درخواست دورى از رحمت و چه امر ناخوشایند دیگرى باشد؛ بدین سبب مى توان »نفرین » را داراى معنایى شامل تر از «لعن »دانست ؛ یعنى هر لعنى ، نفرین است ؛ ولى هر نفرینى ، لعن نیست .^[۶۲۵]
۱‚۲‚۲‚۴‚۳.برائت و نفرین غلاه
عَنِ الْأَصْبَغِ بْنِ نُبَاتَهَ، قَالَ: قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ (عَلَیْهِ السَّلَامُ):
« اللَّهُمَّ إِنِّی بَرِی‏ءٌ مِنَ الْغُلَاهِ کَبَرَاءَهِ عِیسَى ابْنِ مَرْیَمَ مِنَ النَّصَارَى، اللَّهُمَّ اخْذُلْهُمْ أَبَداً، وَ لَا تَنْصُرْ مِنْهُمْ‏ أَحَداً.»^[۶۲۶]
۲‚۲‚۲‚۴‚۳.نفرین بسر ابن ارطاه
أَنَّ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ ع لَمَّا بَلَغَهُ مَا صَنَعَهُ بُسْرُ بْنُ أَرْطَاهَ بِالْیَمَنِ قَالَ:
« اللَّهُمَّ إِنَّ بُسْراً بَاعَ‏ دِینَهُ‏ بِالدُّنْیَا فَاسْلُبْهُ عَقْلَهُ وَ لَا تُبْقِ لَهُ مِنْ دِینِهِ مَا یَسْتَوْجِبُ بِهِ عَلَیْکَ رَحْمَتَکَ»^[۶۲۷]
۳‚۲‚۲‚۴‚۳.نفرین حسن بصری
أَنَّ عَلِیّاً ع رَأَى الْحَسَنَ الْبَصْرِیَ‏ یَتَوَضَّأُ فِی سَاقِیَهٍ فَقَالَ :
«أَسْبِغْ طَهُورَکَ یَا کفتی‏ قَالَ لَقَدْ قَتَلْتَ بِالْأَمْسِ رِجَالًا کَانُوا یُسْبِغُونَ الْوُضُوءَ قَالَ وَ إِنَّکَ لَحَزِینٌ عَلَیْهِمْ قَالَ نَعَمْ قَالَ فَأَطَالَ‏ اللَّهُ‏ حُزْنَکَ»^[۶۲۸]
‏ قَالَ أَیُّوبُ السِّجِسْتَانِیُ‏ فَمَا رَأَیْنَا الْحَسَنَ قَطُّ إِلَّا حَزِیناً کَأَنَّهُ یَرْجِعُ عَنْ دَفْنِ حَمِیمٍ أَوْ کَأَنَّهُ خَرْبَنْدَجٌ‏ ضَلَّ حِمَارُهُ. فَقُلْنَا لَهُ فِی ذَلِکَ فَقَالَ عَمِلَ فِیَّ دَعْوَهُ الرَّجُلِ الصَّالِحِ.
۴‚۲‚۲‚۴‚۳.نفرین بر مردم کوفه
عَنْ أَبِی صَالِحٍ الْحَنَفِیِ‏ قَالَ‏: رَأَیْتُ عَلِیّاً ع یَخْطُبُ وَ قَدْ وَضَعَ الْمُصْحَفَ عَلَى رَأْسِهِ حَتَّى رَأَیْتُ الْوَرَقَ یَتَقَعْقَعُ عَلَى رَأْسِهِ قَالَ: فَقَالَ:
«اللَّهُمَّ قَدْ مَنَعُونِی مَا فِیهِ فَأَعْطِنِی مَا فِیهِ اللَّهُمَّ قَدْ أَبْغَضْتُهُمْ وَ أَبْغَضُونِی وَ مَلِلْتُهُمْ‏ وَ مَلُّونِی وَ حَمَلُونِی عَلَى غَیْرِ خُلُقِی وَ طَبِیعَتِی وَ أَخْلَاقٍ لَمْ تَکُنْ تُعْرَفُ لِی اللَّهُمَّ فَأَبْدِلْنِی بِهِمْ خَیْراً مِنْهُمْ وَ أَبْدِلْهُمْ بِی شَرّاً مِنِّی اللَّهُمَّ مِثْ قُلُوبَهُمْ کَمَا یُمَاثُ‏ «۴» الْمِلْحُ فِی الْمَاءِ»^[۶۲۹].
۵‚۳.گونه های توسل
توسّل ، واسطه قرار دادن امور خیر و افراد صالح مقرب درگاه الاهی برای بر آورده شدن درخواست و اجابت دعا. توسل در لغت به معنای انجام دادن کاری برای تقرب به یک چیز یا شخص است و در اصطلاح به این معناست که انسان در هنگام دعا و استغاثه ، به درگاه الاهی چیزی عرضه کند که واسطه پذیرش توبه و اجابت دعای او و بر آورده شدنِ درخواستش باشد، مانند صفات و اسمای الاهی یا نام پیامبر اکرم و دعای آن حضرت یا نام اولیای عظیم الشأن و فرشتگان .از آنجا که توسل به اسباب برای رسیدن به اهداف ،چه در زندگی مادّی انسان و چه در حیات معنوی ، از دیدگاه فطری و عقلایی امری مطلوب و حتی ضروری به شمار می رود، در اصل مشروعیت و جواز توسل ، به گونه اجمالی ، کمتر تردید شده است . آیه ۳۵ سوره مائده تحصیلِ وسیله برای قرب الاهی را همراه با جهاد در راه خدا موجب رستگاری مؤمنان دانسته است . از مفاد آیه ۲۳ سوره شوری و آیه ۵۷ سوره فرقان نیز می توان چنین برداشت نمود که مودت خاندان رسالت یکی از راههایی است که انسان را به رضایت خداوند رهنمون می شود.برای اثبات جواز توسل و حتی مطلوبیت آن از دیدگاه شرعی احادیث متعددی که در منابع شیعه و اهل سنّت نقل شده ، قابل استناد است . به گفته امیر مؤمنان ، برترین وسیله ای که متوسلان با آن به خداوند تقرب می جویند، ایمان به خدای یگانه و پیامبر او و جهاد در راه خدا و انجام دادن فرائض^[۶۳۰] است.
۱‚۵‚۳.خداوند متعال
۱‚۱‚۵‚۳.توسل به خود خداوند
«سُبْحَانَکَ فَبِکَ أَتَقَرَّبُ إِلَیْکَ وَ بِحَقِّکَ أُقْسِمُ وَ مِنْکَ أَهْرُبُ إِلَیْکَ بِنَفْسِی^[۶۳۱]» ، «بِحُبِّکَ»^[۶۳۲]، «بِحَقِّکَ عَلَى نَفْسِکَ»^[۶۳۳]
۲‚۱‚۵‚۳.توسل به صفات خداوند
« اعْتَصَمْتُ بِاللَّهِ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْبَاعِثُ‏ الْوَارِثُ‏ اعْتَصَمْتُ بِاللَّهِ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْقَائِمُ‏ عَلى‏ کُلِّ نَفْسٍ بِما کَسَبَتْ‏ اعْتَصَمْتُ بِاللَّهِ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الَّذِی قَالَ لِلسَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ‏ ائْتِیا طَوْعاً أَوْ کَرْهاً قالَتا أَتَیْنا طائِعِینَ‏- اعْتَصَمْتُ بِاللَّهِ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ- لا تَأْخُذُهُ سِنَهٌ وَ لا نَوْمٌ‏ اعْتَصَمْتُ بِاللَّهِ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ- الرَّحْمنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوى‏- یَعْلَمُ خائِنَهَ الْأَعْیُنِ وَ ما تُخْفِی‏ [خَائِنَهَ السِّرِّ وَ مَا یُخْفِی‏] الصُّدُورُ اعْتَصَمْتُ بِاللَّهِ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَو …»^[۶۳۴] ، «اسْأَلُکَ یا اللَّهُ بِالرُّبُوبِیَّهِ الَّتِی تَفَرَّدْتَ بِها انْ تَقِیَنِی مِنَ النّارِ بِقُدْرَتِکَ، وَ تُدْخِلَنِی الْجَنَّهَ بِرَحْمَتِکَ»^[۶۳۵]، «أَتَوَسَّلُ إِلَیْکَ بِتَوْحِیدِکَ وَ تَمْجِیدِکَ وَ تَحْمِیدِکَ وَ تَهْلِیلِکَ وَ تَکْبِیرِکَ وَ تَعْظِیمِکَ وَ بِنُورِکَ وَ رَأْفَتِکَ وَ رَحْمَتِکَ وَ عُلُوِّکَ وَ جَمَالِکَ وَ جَلَالِکَ وَ بَهَائِکَ وَ سُلْطَانِکَ وَ قُدْرَتِکَ»^[۶۳۶]، «اللَّهُمَّ بِعِزَّتِکَ وَ قُدْرَتِکَ وَ عَظَمَتِکَ وَ قُوَّتِکَ وَ بِاسْمِکَ وَ تَمَکُّنِکَ وَ سُلْطَانِکَ وَ مَکَانِکَ وَ حِجَابِکَ وَ جَلَالِکَ وَ عُلُوِّکَ وَ ارْتِفَاعِکَ وَ دُنُوِّکَ وَ قَهْرِکَ وَ مُلْکِکَ وَ جُودِکَ وَ کَرَمِکَ»^[۶۳۷]،« اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِالْعَیْنِ الَّتِی لَا تَنَامُ وَ بِالْعِزِّ الَّذِی لَا یُرَامُ وَ بِالْمُلْکِ الَّذِی لَا یُضَامُ وَ بِالنُّورِ الَّذِی لَا یُطْفَأُ وَ بِالْوَجْهِ الَّذِی لَا یَبْلَى وَ بِالْحَیَاهِ الَّذِی لَا تَمُوتُ وَ بِالصَمَدِیَّهِ الَّتِی لَا تُقْهَرُ وَ بِالدَّیْمُومِیَّهِ الَّتِی لَا تَفْنَى وَ بِالاسْمِ الَّذِی لَا یُرَدُّ وَ بِالرُّبُوبِیَّهِ الَّتِی لَا تُسْتَذَلُّ »^[۶۳۸]،« اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِرَحْمَتِکَ الَّتِی‏ وَسِعَتْ کُلَّ شَیْ‏ءٍو…»^[۶۳۹]، »یَتَوَسَّلُ إِلَیْکَ بِرُبُوبِیَّتِکَ»^[۶۴۰]، «مُتَوَسِّلٌ بِکَرَمِکَ الَیْکَ»^[۶۴۱].
۳‚۱‚۵‚۳.توسل به اسماء خداوند در کتب آسمانی
« بِکُلِّ اسْمٍ هُوَ لَکَ فِی التَّوْرَاهِ وَ الْإِنْجِیلِ وَ الزَّبُورِ وَ الْفُرْقَانِ»^[۶۴۲]، « أَسْأَلُکَ ذَلِکَ اللَّهُمَّ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ بِالزَّبُورِ وَ مَا فِی الزَّبُورِ مِنْ أَسْمَائِکَ وَ الدُّعَاءِ الَّذِی تُجِیبُ بِهِ مَنْ دَعَاکَ، وَ أَسْأَلُکَ اللَّهُمَّ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ بِالْإِنْجِیلِ وَ مَا فِی الْإِنْجِیلِ مِنْ أَسْمَائِکَ وَ الدُّعَاءِ الَّذِی تُجِیبُ بِهِ مَنْ دَعَاکَ. وَ أَسْأَلُکَ اللَّهُمَّ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ بِالتَّوْرَاهِ وَ مَا فِی التَّوْرَاهِ مِنْ أَسْمَائِکَ وَ الدُّعَاءِ الَّذِی تُجِیبُ بِهِ مَنْ دَعَاکَ. وَ أَسْأَلُکَ اللَّهُمَّ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ بِالْقُرْآنِ الْعَظِیمِ»^[۶۴۳] ، «أَسْأَلُکَ ذَلِکَ اللَّهُمَّ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، فَإِنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، بِکُلِّ قَسَمٍ أَقْسَمْتَهُ فِی أُمِّ الْکِتَابِ وَ الْکِتَابِ الْمَکْنُونِ، أَوْ فِی زُبُرِ الْأَوَّلِینَ، أَوْ فِی الزَّبُورِ، أَوْ فِی الْأَلْوَاحِ، أَوْ فِی التَّوْرَاهِ، أَوْ فِی الْإِنْجِیلِ، أَوْ فِی الْکِتَابِ الْمُبِینِ،أَوْ فِی الْقُرْآنِ الْعَظِیمِ»^[۶۴۴]
۴‚۱‚۵‚۳.اسماء الحسنی
« أَسْأَلُکَ بِأَسْمَائِکَ الرَّضِیَّهِ الرَّفِیعَهِ الشَّرِیفَهِ یَا اللَّهُ یَا رَحْمَانُ أَسْأَلُکَ بِأَسْمَائِکَ الْمَخْزُونَهِ الْمَکْنُونَهِ التَّامَّهِ الْجَزِیلَهِ»^[۶۴۵] ، «اللّهُمَّ انِّی اسْأَلُکَ یا اللَّهُ، بِحَقِّ الاسْمِ الرَّفِیعِ عِنْدَکَ الْعالِی الْمَنِیعِ، الَّذِی اخْتَرْتَهُ لِنَفْسِکَ‏، وَ اخْتَصَصْتَهُ‏ لِذِکْرِکَ، وَ مَنَعْتَهُ جَمِیعَ خَلْقِکَ، وَ افْرَدْتَهُ عَنْ کُلِّ شَیْ‏ءٍ دُونَکَ، وَ جَعَلْتَهُ دَلِیلًا عَلَیْکَ، وَ سَبَباً الَیْکَ، وَ هُوَ اعْظَمُ الْأَسْماءِ، وَ أَجَلُّ الأَقْسامِ، وَ افْخَرُ الأَشْیاءِ، وَ اکْبَرُ الْغَنائِمِ، وَ اوْفَقُ الدَّعائِمِ، لا تُخَیِّبُ راجِیهِ، وَ لا تَرُدُّ داعِیهِ، وَ لا یَضْعُفُ مَنِ اعْتَمَدَ عَلَیْهِ وَ لَجَأَ إِلَیْهِ.»^[۶۴۶] ، «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْمَخْزُونِ الْمَکْنُونِ الْعَظِیمِ الْأَعْظَمِ»^[۶۴۷]، «اللَّهُمَّ بِالْکَلِمَهِ الْعُظْمَى وَ الْأَسْمَاءِ الْحُسْنَى وَ الْعَزَائِمِ الْکُبْرَى»^[۶۴۸] ، «فَأَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی ظَهَرْتَ بِهِ لِخَاصَّهِ أَوْلِیَائِکَ»^[۶۴۹]، «وَ بِأَسْمَائِکَ الْحُسْنَى وَ أَمْثَالِکَ الْعُلْیَا وَ نِعَمِکَ الَّتِی لَا تُحْصَى وَ بِأَکْرَمِ أَسْمَائِکَ عَلَیْکَ وَ أَحَبِّهَا إِلَیْکَ وَ أَشْرَفِهَا عِنْدَکَ مَنْزِلَهً وَ أَقْرَبِهَا مِنْکَ وَسِیلَهً وَ أَجْزَلِهَا مَبْلَغاً وَ أَسْرَعِهَا مِنْکَ إِجَابَهً وَ بِاسْمِکَ الْمَخْزُونِ الْجَلِیلِ الْأَجَلِّ الْعَظِیمِ الَّذِی تُحِبُّهُ وَ تَرْضَاهُ وَ تَرْضَى عَنْ مَنْ دَعَاکَ بِهِ فَاسْتَجَبْتَ دُعَاءَهُ»^[۶۵۰]، «وَ أَسْأَلُکَ بِکُلِّ مَسْأَلَهٍ سَأَلَکَ بِهَا أَحَدٌ مِمَّنْ رَضِیتَ عَنْهُ فَحَتَمْتَ لَهُ عَلَى الْإِجَابَهِ»^[۶۵۱]، «َ أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی خَلَقْتَهُ مِنْ ذَلِکَ فَلَا یَخْرُجُ مِنْکَ إِلَّا إِلَیْکَ وَ أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الرُّوحِ الْمَکْنُونِ الْحَیِّ الْحَیِّ الْحَیِّ وَ بِهِ وَ بِهِ وَ بِهِ وَ بِکَ وَ بِکَ وَ بِک»^[۶۵۲]‏، « بِالاسْمِ الَّذِی احْتَجَبْتَ بِهِ مِنْ خَلْقِکَ احْجُبْنِی مِنْ عَدُوِّی»^[۶۵۳]، «وَ أَنَا أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی أَنْشَأْتَهُ مِنْ کُلِّکَ فَاسْتَقَرَّ فِی غَیْبِکَ فَلَا یَخْرُجُ مِنْکَ إِلَى شَیْ‏ءٍ سِوَاکَ أَسْأَلُکَ بِهِ هُوَ ثُمَّ لَمْ تَلْفِظْ بِهِ وَ لَا یُلْفَظُ بِهِ أَبَداً أَبَداً وَ بِهِ وَ بِکَ لَا شَیْ‏ءَ غَیْرُ هَذَا وَ لَا أَجِدُ أَحَداً أَنْفَعُ لِی مِنْکَ»^[۶۵۴]، «أَسْأَلُکَ بِکُلِّ اسْمٍ فِی مَخْزُونِ الْغَیْبِ عِنْدَکَ وَ الْأَسْمَاءِ الْمَشْهُورَاتِ عِنْدَکَ الْمَکْتُوبَهِ عَلَى سُرَادِقِ عَرْشِکَ »^[۶۵۵]
۲‚۵‚۳.توسل به جایگاه اشخاص